Attention : Alto Solo!

Voor
Altsaxofoon

Duur
7:25

Eerste uitvoering
15 september 1994 in Duinkerke (F) door Dominique Spriet. Tweede uitvoering in Brussel (B) (april 1996).

Uitgever
Lantro Music

Uitgebrachte opname
Megadisc MDC 7828/29 (2cd)

Luc over Attention : Alto Solo !:

Attention : Alto Solo ! werd gecomponeerd in juli 1994, op verzoek van Pierre Delamarre, met wie ik intensief had samengewerkt in Saint-Nazaire (F) tijdens mijn residentie daar voor de compositie van mijn Kientzyphonie (Symfonie nr. 4). De partituur is aan hem opgedragen.

De eerste uitvoering vond echter plaats op 15 september van datzelfde jaar in Duinkerke (F) door Dominique Spriet, maar Pierre Delamarre voerde het werk later zelf uit bij de cd-opname (Megadisc MDC 7828/29).

De titel verwijst naar een inside-joke onder muzikanten. Het is de bedoeling dat men denkt dat het om een altvioolsolo gaat, en gezien de reputatie van altviolisten in het ‘land van de grappen’ is dat een beetje gevaarlijk – vandaar de waarschuwing. Het stuk is echter niet grappig bedoeld, maar vormt een soort studie over melodie, timbre en vooral spectrale harmonie (d.w.z. gebaseerd op de natuurlijke boventonen).

Er worden kwarttonen gebruikt in de melodische lijnen, waarbij ik het spectrum als modus (of toonladder) hanteer. Je hoort ook regelmatig snel wisselende klankkleuren op één en dezelfde toon, bekomen door speciale vingerzettingen. Het meest opvallend zijn wellicht de frequente multiphonics: akkoorden op een instrument dat principieel monofonisch is (of was). Deze multiphonics hebben een sterk effect, maar ik gebruik ze nooit om het effect alleen – ik kies ze altijd zorgvuldig in functie van de harmonische noodzaak van de muziek.

Het stuk is grotendeels traag en introvert, met wat nervereuzere melodische lijnen naar het einde toe. Mijn bedoeling was om mijn muzikale ideeën van dat moment zo bondig en helder mogelijk te verwoorden, binnen de beperkingen van een solowerk. Het instrument bepaalt (deels) de compositie, maar het omgekeerde geldt evenzeer, want ik verken voortdurend de grenzen van het instrument en de uitvoerder.