Black Rock Unfolding
2009
Solo
Compositie uit
2009
Voor
Alt/Bas Fluit & Hoorn Solo met 10 spelers & elektronisch geluid
Bezetting
Alt/Bas Fluit & Hoorn Solo, Hobo(EH), Klarinet(Bas-Cl), Trompet, Bas Trombone, 2 Percussie, Piano, Viool, Altviool & Cello
Duur
ca. 15′
Eerste opvoering
9 january 2010 in het Concertgebouw Brugge (B). Michael SCHMIDT, alt & bas fluit – Bruce RICHARDS, hoorn. Het Ictus Ensemble, o.l.v. Georges-Elie OCTORS met Alex FOSTIER aan het mengpaneel.
In opdracht van
Ictus Ensemble
Opgedragen aan
Lukas Pairon
Uitgever
Donemus
Luc over Black Rock Unfolding:
Black Rock Unfolding werd gecomponeerd in opdracht van de heer Guillaume Van Mechelen, een 81-jarige man die twee jaar geleden een uitvoering bijwoonde van mijn opera L’uomo dal fiore in bocca en toen besloot mij een compositieopdracht te geven voor één instrument met live-elektronica. Omdat het Ensemble Champ d’Action – waarvoor ik in 1996 OBAN schreef – een concertreeks organiseerde ter gelegenheid van mijn vijftigste verjaardag, besloten we tot een werk voor cellist Arne Deforce, die mij al jarenlang vroeg om een stuk voor hem te schrijven.
De titel van het werk verwijst naar mijn laatste ensemblewerk Cardhu (geschreven in 2008 voor het Spectra Ensemble). Cardhu is een Gaelisch woord dat ‘zwarte rots’ betekent. Ik heb enkele harmonische en ritmische ideeën uit dat werk verder ontwikkeld en/of uitgebreid, vandaar Unfolding (ontvouwing).
De live-elektronica bestaat uit drie componenten: een ‘freeze reverb’-systeem dat de cellist in staat stelt akkoorden op te bouwen uit het materiaal dat hij speelt, hoorbaar telkens wanneer hij het volume activeert via een pedaal; een ringmodulator; en tot slot enkele vooraf opgenomen audiofragmenten. Die fragmenten zijn gebaseerd op cellosamples, vermengd met resonanties van piano, klokken en waterdruppels. Deze elektronische elementen werden gerealiseerd met de hulp van Champ d’Action, met bijzondere dank aan Roel Das.
Het stuk bestaat uit één doorgaande beweging, ruwweg opgebouwd in vijf secties: langzaam – snel – langzaam – snel – langzaam. De eerste sectie is een soort presentatie van het hoofdthema: traag, maar zeer virtuoos, met veel abrupte veranderingen in dynamiek en tempo. De tweede sectie is een sterk ritmisch gedeelte met een snelle, constante puls. De derde sectie vormt een trage uitwerking van materiaal uit het eerste deel. De vierde sectie is een uitgebreide, extreem hectische cadenza met een versterkende begeleiding die geleidelijk aan transformeert tot een haast leger van cello’s. Na het hoogtepunt vertraagt de muziek snel en eindigt – net als in Cardhu – zeer stil en hoog in het register van het instrument.
De partituur is opgedragen aan Arne Deforce, die het werk op 7 november 2009 in AMUZ te Antwerpen (B) voor het eerst uitvoerde tijdens het verjaardagsconcert van Champ d’Action, én aan Guillaume Van Mechelen.
