Cardhu

Gecomponeerd in
2008

Voor
8 spelers

Bezetting
fluit (& altfluit), klarinet (& basklarinet), bastrombone, percussie, piano, viool, altviool & cello

Duur
ca. 13′

Eerste uitvoering
24 oktober 2008. ‘t Stuk, Leuven (B). Openingsconcert van het Transit Festival. Spectra Ensemble o.l.v. Filip RATHE

In opdracht van
Transit Festival van Nieuwe Muziek

Opgedragen aan
Mark Delaere & Filip Rathé

Uitgebrachte opname
Spectra Ensemble: Spectra. 20 years for the record
Fuga Libera FUG730

Uitgever
Donemus

Luc over Cardhu:

Cardhu is het voorlaatste werk in mijn reeks composities met titels die verwijzen naar ‘single malt whisky’. Het werk werd geschreven in opdracht van het Transit Festival voor Nieuwe Muziek in Leuven (B) en van het Spectra Ensemble, dat het voor het eerst uitvoerde op 24 oktober 2008 tijdens het openingsconcert van de festivaleditie dat jaar, onder leiding van Filip Rathé.

Het stuk is geschreven voor acht muzikanten en is in de eerste plaats een verdere verkenning van de spectrale/harmonische fascinaties die ik – op een bepaalde manier – heb ontdekt tijdens het componeren van mijn opera L’uomo dal fiore in bocca, zo’n twee jaar eerder. De muziek is uiteraard nog steeds in essentie spectraal, maar ik breid de harmonieën uit door veelvuldig gebruik te maken van extra kwarttonen die niet noodzakelijk deel uitmaken van de standaard boventonenreeks. Tot mijn verrassing bleef de muziek ondanks deze toevoegingen opvallend consonant. Dat spoorde me aan om deze richting verder te onderzoeken, onder andere door het gebruik van talrijke (voornamelijk erg trage) glissandi.

Daarnaast hield ik me de laatste tijd ook bezig met het concept van ‘beweging’ binnen de spectrale muziek, en ook dat probeer ik in dit werk verder uit te diepen. De tempi fluctueren; het is voor het eerst in lange tijd dat ik nog eens accelerandi en ritardandi heb geschreven. Ik vermoed dat dat zeker een invloed heeft op de muzikale beleving van het werk.

Tot slot komen ook melodische elementen naar voren, al blijven die eerder op de achtergrond. De snelle passages zijn aanvankelijk erg kort, bijna als signalen voor de telkens daaropvolgende trage muziek, maar naarmate het stuk vordert, winnen ze aan belang en worden ze geleidelijk langer. Ze culmineren op het gouden snede-punt van het werk.

Tegen het einde vervaagt het onderscheid tussen de ‘snelle’ en ‘langzamere’ muziek vrijwel volledig, en het werk eindigt – om zo te zeggen – in volledige harmonie met zichzelf.

De partituur is opgedragen aan Mark Delaere, directeur van het festival, en aan Filip Rathé, dirigent van het Spectra Ensemble, en tevens een groot componist en vriend.