Due cose belle ha il mondo: l’amore e la morte…

Gecomponeerd in
2013

Voor
Viool met 'ghost' violen en klokken

Bezetting
Viool met 4 (of 2) 'channel tape'

Duur
ca. 13′

Eerste uitvoering
26 oktober 2013 in het Stuk, Labozaal, in Leuven (B), Transit Festival. Wibert AERTS, viool & Centre Henri Pousseur, electronica

In opdracht van
Jean-Luc PEÊRS

Opgedragen aan
Wibert AERTS

Uitgever
Donemus

Luc over Due Cose belle ha il mondo: l’amore e la morte:

Dit werk werd gecomponeerd in opdracht van het Franse Ensemble Itinéraire, na een succesvolle uitvoering die ik met hen gaf – waarbij ik zelf de pianopartij speelde – van Trajet in 1985.

Ik schreef het stuk in een ongelooflijk korte tijd, en had het pas enkele dagen voor de eerste uitvoering helemaal af. In het algemeen was ik vrij tevreden met het resultaat, behalve met de 'cadenza' voor piano.

Toen het werk opnieuw uitgevoerd zou worden ter gelegenheid van mijn Prix de Musique Contemporaine de Flandres – Québec in 1988, nam ik de tijd om het vrij ingrijpend te herzien. Ik schreef een veel belangrijkere, grappigere (en moeilijkere) onderbroken cadenza en ik verlengde de Gagaku-sequentie, waar ik zeer tevreden mee was. Mijn oorspronkelijke bedoeling was immers om een hercompositie te maken van deze Japanse hofmuziek, zonder gebruik te maken van de oorspronkelijke instrumenten – analoog aan mijn Eerste Symfonie, waarin ik elektronische muziek wilde schrijven zonder elektronica...

Tot slot bracht ik ook nog een paar kleine wijzigingen aan in het slotgedeelte.

De live-elektronica is in dit werk vrij uitgebreid. Er zijn vier ringmodulatoren:
- één voor de piano,
- één voor de groep slagwerk/harp/gitaren,
- één op het delay-spoor,
- en één voor het volledige orkest (die alleen wordt gebruikt op het climaxmoment vlak voor het laatste deel).

Vormelijk bestaat het werk uit vijf duidelijk afgebakende secties, ingekaderd door een inleiding en een coda. Het is als een kleine reis door de wereld van de klanken…