Préludes Book I by Claude Debussy recomposed for orchestra
2004
Orkest
Gecomponeerd in
2004
Voor
Symfonisch orkest
Bezetting
3/3/3/3 – 4/3/3/1 – 3 Perc – Cel – Harp – Snaren.
Duur
40′
Eerste uitvoering
9 december 2004 in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel (B). deFilharmonie, o.l.v. Daniele CALLEGARI. CD-production Dec. 14-17 in deSingel (Antwerpen,B) door dezelfde uitvoerders.
In opdracht van
Koninklijke Vlaams Filharmonieorkest (deFilharmonie)
Opgedragen aan
Jan Michiels
Uitgebrachte opname
Domusic Talent Records DOM 381004-05 (2cd)
Uitgever
Donemus
Luc over dit werk:
In mijn jeugd was ik vrij actief als pianist en speelde ik het merendeel van de Préludes uit Boek I van Claude Debussy. Al lange tijd had ik het idee om ze allemaal te orkestreren. In 2002 begon ik met vijf ervan (nrs. 2, 5, 6, 8 en 12), als programmavulling bij de première van mijn Zevende Symfonie. deFilharmonie was zo vriendelijk mij die kans te bieden en voerde deze vijf uit in september 2002 onder leiding van Arturo Tamayo. Iedereen leek zeer tevreden, waarop het orkest mij de rest van de Préludes bestelde, zodat er een volledige hercompositie voor orkest van de beide boeken zou ontstaan.
Vanaf het begin legde ik mezelf op om de noten van Debussy niet aan te passen. Men zal bijvoorbeeld geen enkele octaaf terugvinden dat niet oorspronkelijk door Debussy werd genoteerd. Ik blijf uiterst trouw aan de originele partituur, zelfs in luide passages waar de verleiding groot is om extra noten toe te voegen voor een krachtiger orkestraal effect. Ik probeerde alle problemen op te lossen door middel van specifieke combinaties binnen het orkest, om zo een echt symfonisch geluid te bereiken zonder iets aan het origineel te veranderen.
Het was nooit mijn bedoeling om de werken te orkestreren zoals Debussy het zelf zou hebben gedaan. Ik wilde mijn eigen interpretatie geven van de muziek, vooral wat betreft de orkestrale kleuren. Net als Debussy gebruik ik het (ongetoonde) slagwerk met de grootst mogelijke fijnzinnigheid: een minimum aan inspanning voor een maximaal effect. Uiteraard orkestreer ik ook het pedaalgebruik van de piano, en ik moest diep nadenken over hoe ik voor vele typisch pianistische passages orkestrale oplossingen kon vinden.
Ik maakte veel gebruik van mijn eigen orkestrale ervaring, maar moet zeggen dat ik enorm veel geleerd heb voor mijn toekomstige composities door aan deze Préludes te werken – en eigenlijk intensief met hen te leven – gedurende een lange periode.
De partituur is opgedragen aan pianist Jan Michiels, wiens inspirerende en sterk persoonlijke vertolkingen van deze Préludes (en trouwens ook van mijn eigen muziek) mij enorm geholpen hebben bij het verbeelden van sommige orkestrale kleuren.