Préludes Book II by Claude Debussy recomposed for orchestra

Gecomponeerd in
2005

Voor
Orkest

Bezetting
3/3/3/3 – 4/3/3/1 – 3 Perc – Cel – Harp – Snaren.

Duur
40′

Eerste uitvoering
13 oktober 2005 in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel (B). deFilharmonie o.l.v. Daniele CALLEGARI.

In opdracht van
Koninklijke Vlaamse Filharmonie (deFilharmonie)

Opgedragen aan
Jan Michiels

Uitgebrachte opname
Domusic Talent Records DOM 381004-05 (2cd)

Partituur 
Donemus

Luc over Préludes Book II recomposed for Orchestra:

In mijn jeugd was ik vrij actief als pianist en speelde ik het merendeel van de Préludes uit Boek I van Claude Debussy. Al lange tijd speelde ik met het idee om ze allemaal te orkestreren. In 2002 ben ik gestart met vijf ervan (nrs. 2, 5, 6, 8 & 12), als aanvullend programma bij de première van mijn Zevende Symfonie. deFilharmonie bood mij toen de kans om deze te realiseren, en voerde die vijf uit in september 2002 onder leiding van Arturo Tamayo.

Iedereen leek bijzonder tevreden, en het orkest gaf me vervolgens de opdracht om ook de rest te bewerken, zodat er een volledige hercompositie voor orkest zou ontstaan van beide boeken.

Vanaf het begin legde ik mezelf op om de noten die Debussy geschreven had niet aan te raken. Je zal bijvoorbeeld geen enkele octaaf vinden die niet in de oorspronkelijke partituur staat. Ik ben buitengewoon trouw gebleven aan de originele tekst – zelfs in de luide passages, waar de verleiding groot is om extra noten toe te voegen om het orkest voller te laten klinken. In plaats daarvan heb ik geprobeerd om de kracht van het orkest te benutten via specifieke combinaties binnen het ensemble, om zo een echt symfonisch geluid te creëren zonder aan de oorspronkelijke partituur te raken.

Het was niet mijn bedoeling om te orkestreren zoals Debussy het misschien zelf zou gedaan hebben, maar eerder om mijn eigen interpretatie te geven van zijn muziek op het vlak van orkestrale kleuren. Net zoals Debussy gebruik ik het (ongepitchede) slagwerk met de grootste finesse: het minimum aan inspanning voor een maximaal effect.

Natuurlijk moest ik het pedaalgebruik van de piano orkestreren, en heb ik veel moeten nadenken over oplossingen voor typisch pianistische passages. Ik heb volop geput uit mijn eigen ervaring met orkestreren, maar moet toegeven dat ik bijzonder veel geleerd heb voor mijn toekomstige composities door zo intens en langdurig met deze Préludes bezig te zijn – of beter: ermee te leven.

Ik draag deze partituur op aan pianist Jan Michiels, wiens inspirerende en zeer persoonlijke vertolkingen van deze Préludes (en trouwens ook van mijn eigen werk) mij enorm geholpen hebben bij het bedenken van de orkestrale kleuren.