Symphony n° 7

Gecomponeerd in
2001-02, rev. 2007

Voor
Orkest

Bezetting
2/2/2/2 – 2/2/2/1 – Timp/Crotalen/Vibrafoon/Buisklokken – Harp/Piano/Celesta – Snaren. In de hal : 2 duos van 1 Hoorn & 1 Trombone.

Duur
17′

Eerste uitvoering
7 september 2002 in deSingel in Antwerpen (B). deFilharmonie o.l.v. Arturo TAMAYO. Finale versie : 16 november 2007 in de Bijloke in Gent (B). Het Brabants Orkest (NL) o.l.v. Arturo TAMAYO.

In opdracht van
Koninklijke Vlaamse Filharmonie (deFilharmonie)

Opgedragen aan
André Laporte

Uitgever
Donemus

Luc over Symphony nr. 7 :

Dit werk werd gecomponeerd in 2001-2002 in opdracht van het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen en werd voor het eerst uitgevoerd door dit orkest onder leiding van Arturo Tamayo op 7 september 2002 in deSingel in Antwerpen. Deze symfonie bestaat uit drie delen die zonder onderbreking worden gespeeld: de eerste twee delen zijn relatief snel en kort, en worden gevolgd door een (veel langer) Adagio. Het orkest is niet bijzonder groot, de percussie is zeer beperkt in vergelijking met mijn vorige symfonieën, maar er zijn twee duo’s (hoorn en trombone, tweemaal) die zich links en rechts backstage bevinden (of bij voorkeur achteraan in de zaal). Zij spelen een belangrijke rol in het verhaal.

Het eerste deel heet Fanfares en klinkt ook enigszins zo, inclusief boventonen en echo’s van de verborgen instrumenten. Dit wordt even onderbroken door een zachte passage die verwijst naar het laatste deel. Het idee was om zeer optimistisch te beginnen, als voorbereiding voor het publiek (en het orkest) op wat zou volgen. Het tweede deel (Allegro con moto) is een soort mini-concertino voor het hout- en koperblazersensemble – ik daag hun technische vaardigheid en ritmisch gevoel uit. Daarna volgt het Adagio, dat werd opgevat als een enorme golf van ernstige muziek. De basis is een soort monolithisch / bijtend verborgen koraal, gespeeld door steeds meer instrumentengroepen, met daarnaast een eindeloze melodielijn (eerst monodisch, later tweestemmig) die op het eerste gezicht niets met de rest van de muziek te maken heeft. Het werk eindigt vrij onverwacht na een climax. De partituur is opgedragen aan mijn voormalige leraar André Laporte.

In 2007 maakte ik een lichte revisie van de partituur. De eerste uitvoering van deze definitieve versie vond plaats op 16 november 2007 in de Bijloke in Gent, door het Brabants Orkest (NL) onder leiding van Arturo Tamayo.

Luister naar een korte synthese van deze symfonie door Luc zelf: